|
خدایا,آن ده که آن به درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید.از شما ممنون میشم در رابطه ی بد بودن و خوب بودن و.... وبلاگم برای من پیام بگذارید. ali_mo0lo0f@yahoo.com آخرین مطالب نويسندگان رباعیات 3 ایـام زمـانه از کسی دارد ننگ کــو در غـم ایـام نـشیند دلتـنگ می خور تو در آبگینه با ناله چنگ ز آن پيش که آبگینه آید بر سنگ صبح است دمی بر می گلرنگ زنیم وین شیشه نام و ننگ بر سنگ زنیم دست از امل دراز خـود بـاز کشیم در زلف دراز و دامن چنگ زنیم من بی می ناب زيستن نـتـوانم بی باده کشید بار تن نـتـوانم من بنده آن دمم که ســاقی گـوید يک جام دگر بگیر و من نتوانم در پای اجل چو من سرافکنده شوم وز بیخ امید عمر بـرکنده شوم زینهار گلم بجز صراحی نـکنید باشد که ز بوی می دمی زنده شوم ای صاحب فتوا ز تو پر کارتریم با این همه مستی ز تو هُشیار تریم تو خون کسان خوری و ما خون رزان انصاف بـده کـدام خونخوار تریم؟ چـون نيست مـقام ما درين دهـر مـقیم پس بی می و معشوق خطایی است عظیم تـا کـی ز قدیـم و مـحدث امـیدم و بیـم چون من رفتم جهان چه محدث چه قدیم گــر مــن ز می مغانه مـستم هستم گر کافر و گبر و بت پرستم هستم هر طایفه ای بمن گــمـانی دارد من زان خودم چنان که هستم هستم اين چرخ فلک که ما در او حيرانيم فانوس خـيال از او مـثالی دانیم خورشيد چراغ دان و عالم فانوس ما چـون صوريم کاندر او گردانيم تا دست به اتفاق بر هم نزنیم پایی ز نشاط بر سر هم نزنیم خيزيم و دمی زنیم پيش از دم صبح کاين صبح بسی دمد که ما دم نزنیم من ظاهر نیستی و هستی دانم من باطن هر فراز و پستی دانم با این هـمه از دانش خود شرمم باد گـر مرتبه ای ورای مستی دانم یک چند به کودکی به استاد شديم یک چند ز استادی خود شاد شديم پايان سخن شنو که ما را چه رسيد چون آب بر آمدیم و چون باد شديم بر مفرش خاک خفتگان می بینم در زير زمین نهفتگان می بینم چندان که به صحرای عدم می نگرم ناآمدگان و رفتگان می بینم ای دوست بیا تا غم فردا نخوريم وين يکدم عمر را غنیمت شمریم فردا که ازين دير کهن در گذریم با هفت هزار سالگان سر بسریم اسرار ازل را نه تو دانی و نه من وین حرف معما نه تو خوانی ونه من هست از پس پرده گفتگوی من و تو چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من گاویست بر آسمان قرین پروين گاويست دگر نهفته در زير زمين گر بينايی چشم حقيقت بگشا زير و زبر دو گاو مشتی خر بين گر بر فلکم دست بدی چون يزدان برداشتمی من اين فلک را ز ميان از نو فلک دگر چنان ساختمی کازاده بکام دل رسيدی آسان رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین نه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین نی حق نه حقيقت نه شريعت نه یقین اندر دو جهان کرا بود زهره اين بر خیز و مخور غم جهان گذران خوش باش و دمی به شادمانی گذران در طـبع جـهان اگــر وفـایی بودی نوبت بـه تو خود نیامدی از دگـران از تن چو برفت جان پاک من و تو خشـتی دو نـهند بر مغـاک مـن و تو و آنــگه برای خشت گــور دگران در کـالبدی کـشند خـاک من و تو از آمدن و رفتن ما سودی کو وز تار وجود عمر ما پودی کو در چنبر چرخ جان چندين پاکان < نظرات شما عزیزان: پيوندها
|
|||
 |
تبادل لینک هوشمند 