تو که نازنده بالا دلربایی                    تو که بی سرمه چشمون سرمه ساییچ

تو که مشکین دو گیسو در قفایی           به مو گویی که سرگردان چرایی

بمیرم تا تو چشم تر نبینی                   شرار آه پر آذر نبینی

چنان از آتش عشقت بسوزم                که از مو رنگ خاکستر نبینی

دلم دردی که دارد با که گوید                گنه خود کرده تاوان از که جوید

دریغا نیست همدردی موافق                 که بر بخت بدم خوش خوش بموید

گل وصلت فراموشم نگردد                  وگر خوار از سر گورم بروید

سیه بختم که بختم واژگون بی               سیه روزم که روزم تیره ­گون بی

شدم محنت کش کوی محبت                  ز دست دل که یا رب غرق خون بی

ز عشقت سوختم ای جان کجایی؟            بماندم بی سر و سامان کجایی؟

نه جان و نه غیر از جان چه چیزی          نه در جان نه برون از جان کجایی؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: